Düşüncelerimden Kaçıyorum

Yatak odasındayım. Odanın içinde tabletimden kaynaklanan hafif bir ışıktan başka hiçbir ışık yok. Bu ışık sadece etrafımı görmemi sağlıyor. Ben ise o karanlıkta yatakta tavana bakarak oturuyorum. İçimde sessiz çığlıklar atılıyor. Beni seven birinin olup olmadığını düşünüyorum. Ailemden başka birileri aklıma gelmiyor. Sonra ilk sevgilim aklıma geliyor. Ne demişti benden ayrılırken? Seni seviyorum ama olmuyor tarzı bir cümle kurmuştu. Neden olmadı diye düşünüyorum kısa bir süreliğine sonra bundan vazgeçiyorum. Artık onu sevmediğimi fark ediyorum. Ama birini sevmeye birileri tarafından sevilmeye ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. Buna muhtaçmışım gibi geliyor. Hüzünleniyorum. İçimden kendime her şeyin geçeceğini söylüyorum. Bir gün mutlu olacağıma inandırıyorum kendimi. Sonra kardeşim yan odadan çağırıyor. Dondurma yiyoruz abi gelsene. Böylece düşüncelerimden kaçmak için bir fırsat doğuyor elime. Geliyorum diye bağırıyorum. Yazdıklarımı kaydedip, düşüncelerimi bir kenara atarak çıkıyorum odadan...